Film "Juno"

Toen ik informatie aan het zoeken was rond het thema "tienermoeders" ben ik terecht gekomen op een sites waar ze de film "Juno" voorstelden en een recensie van schreven. Ik had al eens van deze film gehoord en ik wist dat het over een tienermeisje ging, maar ik heb de film nooit gezien. Maar ik was nu toch zeker benieuwd geworden over wat deze film juist ging dus heb ik hem gehuurd uit de bibliotheek.

De film gaat over een meisje van 16 die zwanger raakt na één keer onveilig vrijen met haar vriendje. Omdat ze niet zeker is dat ze wel degelijk zwanger is, haalt ze drie keer opnieuw een test om te bewijzen of ze zwanger is of niet. Wat ik wel niet had verwacht van de film is dat het meisje helemaal niet zo van slag is doordat ze zwanger is. De meeste verhalen die ik gelezen heb of dingen die ik gehoord heb of uit boeken, zijn de meisjes die dit ontdekken enorm van slag en kunnen ze het absoluut niet geloven. Maar bij haar had ik een heel ander gevoel. Ook wanneer ze het haar vriendje vertelt is deze ook niet echt verrast. Ze besluit om haar kindje te laten wegnemen.

Voor de meeste tienermeisjes is dit een beslissing waarover heel hard wordt nagedacht, want uiteindelijk is het een leven in je buik dat je laat wegnemen. Ook al is de ingreep niet zo pijnlijk, vooral het gevoel daarna en het verdriet daarna is zeker niet te onderschatten. Ook zie je in de film dat ze er helemaal niet echt heeft over nagedacht, het lijkt net alsof het een impulsieve beslissing is.

Nadien wil ze toch niet aborteren en beslist ze om haar kind af te staan voor adoptie en gaat ze op zoek naar de ideale adoptieouders via de advertenties in de krant. Dit vind ik een redelijk vreemde manier om te doen. Normaal gebeurd dit niet via een zoekertje, dus dit vind ik wel raar.

Na haar bevalling staat ze haar kindje af voor adoptie aan het adoptiegezin dat ze heeft gekozen. Hier gaat ze ook heel licht over vind ik, het lijkt alsof het haar allemaal niks kan schelen. Maar soms op momenten zie je dan wel dat ze het moeilijk heeft wat ook logisch is wanneer je een kindje afstaat voor adoptie.

Ik vond de film niet super goed, maar middelmatig. Ik had er veel meer van verwacht, dus uiteindelijk zijn mijn verwachtingen niet echt ingevuld. Er zijn wel een aantal dingen duidelijk voor mij geworden zoals dat niet iedereen tienermoeder heel emotioneel reageert en het heel moeilijk heeft met de zwangerschap maar dat er ook tieners zijn die er lichter overgaan en die zeker zijn van hun stuk om het kind na de zwangerschap bijvoorbeeld af te staan voor adoptie.