maandag 25 april 2011

Dagboek van een tienermoeder - Stephanie Planckaert

Ik heb dit boek gelezen omdat Stephanie Planckaert een soort van dagboek bijhoudt met al haar momenten die ze heeft meegemaakt tijdens en na haar zwangerschap. Ik had dit boek al eens eerder gelezen maar nu nog eens extra gelezen omdat ik nu dieper wou gaan in de dingen die ze vertelt in haar verhaal.

Stephanie Planckaert is zestien jaar wanneer ze zwanger werd van haar vriend. Zijzelf en hun familie reageerden positief op het nieuws maar de media en de buitenwereld had een ander idee hierover en waren eerder negatief. Door alle kritiek die ze krijgt moet ze uiteindelijk worden opgenomen in het ziekenhuis met hevige buikklachten. Hierdoor beseft ze dat het anders moet en schrijft ze het allemaal van haar af in een dagboek.

In het dagboek schrijft ze ook brieven naar haar kindje. Dit vind ik een hele mooie manier om eigenlijk kennis te maken met je kindje. Je merkt ook aan de manier hoe ze schrijft dat ze zeker volwassen is geworden door het krijgen van een kindje. Ze is er helemaal klaar voor om een kindje te krijgen en ze kijkt ernaar uit om dat kleine wezentje in haar armen te houden. Je merkt ook dat ze een heel goede relatie heeft met de papa  van haar kindje en dat ze er samen heel hard naar uitkijken om de baby te verwelkomen. Wanneer baby Iluna dan gebore wordt gaat het niet goed met haar. Dit moet echt verschrikkelijk zijn om als moeder te weten dat je het niet goed gaat met je baby, je gaat hierbij door een hel. Je bent volgens mij de hele tijd ongerust en je denkt aan hoe het het fout kan aflopen.

Uiteindelijk komt het allemaal goed met de kleine Iluna. Ik vind dat Stephanie Planckaert een enorm mooi boek heeft geschreven. Je merkt echt dat ze volwassen is geworden bij het krijgen van een baby'tje. Ze heeft het niet gemakkelijk gehad en dat heeft niemand want er is niet altijd positieve commentaar maar ook negatieve commentaar omdat ze zo jong is. Ook wanneer het niet goed ging met haar baby houdt ze zich sterk. In de serie "De Plackaerts" zag je ook heel sterk hoe goed ze voor haar baby zorgt net alsof ze het al jaren deed. Ik vind haar zeker een voorbeeld voor de andere tienermoeders. Ze was zo zelfzekerd en zo gelukkig met de baby maar ze had natuurlijk ook haar mindere momenten. Ook is ze ondertussen al mama van een tweede kindje. Ik vind het een heel eerlijk en puur boek en zeker een aanrader.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten